من و خدات دوتا دیوونه ایم ..

میگن معلمی شغل انبیاس!
بی‌راه نمیگن!
اما به نظرتون علت و معلولش چی بوده؟
انبیا ویژگی‌هایی داشتن که تعلیم شغلشون شده، یا تعلیم یه سری ویژگی به انبیا داده؟
می‌دونید به نظرم دانش افزودن به یه نفر (تو هر زمینه‌ای) یه کار خطرناکه،مثه پیوند زدن یک عضو به بدن نیاز به مراقبت دائمی داره. تو فیلم لئون، اون دختره حرف خوبی به لئون زد. یه حرف سنگین! بهش گفت وقتی درو رو من باز کردی، ادامه زندگی منو خریدی، وگرنه می‌مردم، تو دربرابر زنده بودن من مسئولی.
می‌دونید به نظرم معلم‌ها هم همین‌قدر در مقابل یاد دادن هاشون مسئولن، تعلیم فقط این نیست که آقا من یه چی یاد بدم و پولمو بگیرم و برم. من دربرابر به ثمر نشستن این آموزه‌ها مسئولم. چون یه بار راهشو خودم رفتم، علمم به ثمر نشسته، با کمک اطرافیان، و حالا که در جایگاه آموزگارم، باید کمک کنم اون علمی که منتقل می‌کنم به ثمر برسه.
نمیشه صرفا بیای یه سری چیزارو به یه نفر یاد بدی و بعد بری حاجی حاجی مکه. اون حمایت بعد از انتقال علم، کامل کننده تعلیم هست. مثل این‌که شما مواد اولیه کیک رو باهم مخلوط کنی، بعد نذاریش تو فر! انتظار داری بعد یه ساعت کیک خوشمزه بخوری؟ خیال خام و حتی مسخره‌ای نیست؟
ولی می‌دونید مشکل تفکر (به خصوص نسل جوان) اغلب معلمین ما اینه که به تدریس به چشم تجارت نگاه می‌کنن. روزی فلان قدر جلسه کلاس بگیرم، هرجلسه فلان تومن بگیرم، ایول ضربدر سی میشه اِن میلیون تومن، تا دو سال دیگه‌ام پولدار میشم دیگه کار نمیکنم!!!
دیگه کمتر تعلیمی دیده میشه.
دیگه خبری از شغل انبیا نیست.