میگن فقط وقتی توانایی انجام یه کاریو داشته باشی خدا رویاشو میذاره تو ذهنت
چهارزانو نشستم رو تخت
شهرام ناظری می‌خونه
به همه چی فک می‌کنم و ایمان دارم این فکر کردنا یا فلجم می‌کنه یا عاقبت بخیر!
یکی از اشتباهاتی که خیلی تو زندگیم مرتکب شدم این بوده که یه جاهایی خودمو توضیح دادم برا بقیه
هنوزم که هنوزه یه جاهایی تو انتخاب آدما اشتباه می‌کنم فقط درصد خطام مثلا از ۱۰ رسیده به ۵
زندگی کردن نیاز به لایف استایل داره و پیدا کردن این لایف استایل همون سخت‌ترین کاریه که باید انجام داد
این که تصمیم بگیری زندگیتو وقف چی کنی،
برا چه چیزهایی ارزش قائل شی و برا چه چیزهایی نه،
حضور چه تیپ آدمایی رو تو زندگیت حذف کنی کلا، چه کسایی رو حفظ کنی، بودن چه کسایی رو ترجیح بدی، و با بقیه‌ای که جزو هیچ کدوم از اون دسته‌ها نیستن چجوری باشی
چه کتابایی بخونی
چه فیلمایی ببینی
و خیلی چیزهای دیگه
نتیجه‌گیری کردن راجع به همه اینا به صورت واقعا درست، نیاز به عمر طولانی داره و دقیقا چیزی که تو زندگی حس میشه محدودیت زمان‌ه، و خب بدون لایف استایل ِ درست زندگی کردنم نتیجش میشه الآن ِ من ِ سرگردون و مات…
نیازه به آدمای درست
به یه روانشناس
به یه مبلغ
به یه جامعه شناس
ولی مضر ترین آدم برا صحبت کسی ِ که خودش احساس موفقیت می‌کنه و واقعا هم زندگی موفقی داره
چون اون آدم تو زندگی مسئولیتی برا شناخت بقیه نداشته و صرفا مفیدترین راه رو برا خودش رفته و فک می‌کنه بقیه‌هم با همون راه به موفقیت میرسن
من در فقدان پیدا کردن یه روانشناس خوب، مضر‌ترین آدم رو به عنوان اولین راهنما انتخاب کردم و با یه بار هم صحبتی تقریبا به فنا رفتم و تازه یکی دو روزه که دارم به خودم میام و به خودم یادآوری می کنم راه آدما متفاوته
[دعا می‌کند روانشناس یافت شده توسط الی خوب باشد]
