پنجشنبه ۱۶ دی ۹۵
۱۲:۲۴
یک وقت‌هایی تمام و کمال، بودن، با تمام مهربانی، بودن؛ شاید مشکلاتی را برطرف کند ولی زمینه ساز مشکلات بدتری‌‌ست…
این جور وقت‌ها باید کمرنگ شد، تا آدم‌ها یا کمبود رنگت را در زندگیشان احساس کنند یا بفهمند با همان رنگ‌های قبلی هم میتوانند نقاشی زندگیشان را زیبا بکشند و بودن و نبودن رنگ تو آن چنان هم تغییری ایجاد نمی‌کند…
گاهی باید به آدم‌ها اجازه دهیم که رنگ‌های مورد نیازشان را بشناسند…
باید حواسمان باشد حتی اگر جزو رنگ‌های اصلی نقاشی زندگی کسی هم هستیم؛ به اندازه باشیم…
زیادی بودن هر رنگی کنتراست تابلو را بهم می‌زند…
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.