صخی فقط به خاطر تو این پست و می‌نویسم
رفتن به معنای جا زدن نیس
رفتن یعنی رسیدن
رفتن یعنی تمام اتفاقای گذشته رو گذاشتی تو گذشته بمونه
یعنی گفتی این برهه زمانی تموم شده و یه برهه زمانی دیگه شروع شده
شاید از نظر تو، مامانم یا بقیه که از بیرون نگاه می‌کنن آدم ضعیفی باشم
ولی فقط خودم می‌دونم که برا ادامه راه نیاز به آرامش دارم
آرامش ِ اینجا ننوشتن
آرامش ندیدن ِ آدمایی که بدون ترس حقمو خوردن و تمام دست و پا زدنام به هیچ جا نرسید
من نیاز به آرامش دارم
شاید تو بگی ضعیفم که دیگه نمی‌خوام بنویسم ولی من می‌دونم مغزم فضای باز نیاز داره تا به سکون برسه
شاید مامانم بگه ضعیفم که فردا نمیرم برا گرفتن مدال ولی من می‌دونم ذهنم ندیدن می‌خواد برا آرامشش
من نمی‌خوام اینجا بنویسم فعلا چون این وبلاگ با جون گرفتن المپیادم جون گرفته
اولین پستش مربوط به یه هفته قبل از اومدن جوابای مرحله دوعه پارساله
و الان که دارم این پست و می‌نویسم فهمیدم المپیادم جدا از کثافت‌کاری‌های دیگه این مملکت نیس
قطعا این آخرین پست من نیست
و قطعا اینجا تنها جایی نیس که توش می‌نویسم
ولی نیاز دارم که از این فضا دور باشم
تو زندگی ذهن و قلب خودم برام در اولویته
من تمام زندگیم دوییدم
زمین خوردم و قوی تر از قبل ادامه دادم
من انقدر که شکست خوردم، استاد دوباره ساختن شدم…
دوباره ساختن مغزم
قلبم
و زندگیم
همیشه گفتم و تا اخر عمرمم میگم که المپیاد یه مسیر بود برای رسیدن به هدفایی که دارم
و اون هدفا انقدر برام مقدس و بزرگ و ارزشمندن که خجالت می‌کشم از خودم که جا بزنم
اگه به نظر تو من یه قهرمانم و میخوای ببینی که جا نزدم، من قبل از اون پستت شماره تماسمو بهت دادم
من فرار نکردم
همین جام
دارم خودمو روحمو مغزمو آماده می‌کنم برای یه ماراتون جدید
زندگی بدون تلاش کردن برام معنی نداره
بدون درس خوندن معنی نداره
هرجا که منو نشسته و بی جنب و جوش و تلاش دیدی بدون که مردم
ولی الان
همینجا
جلوی تمام کسایی که این پستو می‌خونن
می‌خوام بهت بگم که من زندم
و تا وقتی نفس می‌کشم
با هر زمین خوردنی
دوباره بلند میشم و قوی‌تر ادامه میدم
قانون اول زندگیم:
هرجا شکست خوردی برو و با یه پیروزی برگرد…
موفق هستم
